Ποιος είναι τελικά ο GOAT του ΝΒΑ; Και γιατι...

[lancelot]

Μεγάλη κουβέντα το ξέρω, θα αφήσω να γραφτούν αρκετές απόψεις και θα επανέλθω γιατί για μένα είναι ο Black Mamba...

[Nick]

Κατ εμέ δεν υπάρχει σύγκριση παιχτών σε διαφορετικές δεκαετίες δεδομένης της διαδρομής του παιχνιδιού, της εξέλιξης του και τις διαφορές που έχει ανα τα χρόνια. Επίσης το να διακρίνεσαι στην εποχή σου ακόμα και αν με άλλα standards φαντάζει επιτεύξιμο δεν παύει να είναι σπάνια επιτυχία και οδηγεί στην ανάδειξη προσωπικότητας, οργανισμού, δουλειάς κλπ. Αυτά είναι τα κίνητρα για αθλητές που αυξάνουν τον ανταγωνισμό,το δέλεαρ για το κοινό και οδηγούν και στην εξέλιξη του αθλήματος - όποια κι αν είναι αυτη. Οπότε περισσότερο θα ψήφιζα τον goat με βάση την επιρροή του στο παιχνίδι, στην ομάδα που αγωνίζεται και στο κοινό του παιχνιδιού και λιγότερο με αθλητικά κριτήρια γιατί θα θεωρούσα ότι θα ήταν άδικο για τόσους πολλούς τεράστιους αθλητές. Βάσει της παρακαταθήκης λοιπόν δε θα μπορούσα να ψηφίσω άλλον από τον Air. Εκτόξευσε το κοινό του ΝΒΑ παγκοσμίως, έδωσε στην ομάδα του όλους τους τίτλους που έχει πάρει ιστορικά και για παραπάνω από μία δεκαετία άλλαξε τον τρόπο που σκέφτονται και προσαρμόζονται προπονητές και παίχτες. Το σημαντικότερο βέβαια είναι το ότι στάθηκε αφορμή να σκάσουν μπάλα τόσα πολλά παιδιά, να καταλήξουν να είναι εκπληκτικοί αθλητές και να απολαμβάνει ο κάθε μπασκετόφιλος άλλες δύο δεκαετίες σπουδαίες στιγμές που θα χει να θυμάται για πάντα.

[ΓΙΩΡΓΟΣ ΘΑΛΑΣΣΗΣ]

Παιδιά σκεφτείτε λίγο τι έκανε ο Jordan όταν έπαιζε και πόσο μεγάλη ήταν η επίδραση του στο άθλημα.Μην ξεχνάμε ότι σταμάτησε το μπάσκετ στα 33 και ξαναγύρισε πανηγυρίζοντας τον τελευταίο τίτλο του σχεδόν 37 ετών.Θεωρω ότι είναι μια κατηγορία μόνος του,άλλαξε το άθλημα ολοκληρωτικά και επιβίωσε σε εποχές που έπεφτε πολύ ξύλο στο ΝΒΑ.Επειδη ήταν τόσο διαφορετικός στο παιχνίδι του από τους υπόλοιπους σούπερσταρ της εποχής του,ο Κόμπι τον αντέγραψε σε πολλά πράγματα και για αυτό πιστεύω ότι θα είναι πάντα το νούμερο 2.Ολα αυτά για το μπασκετικό του ταλέντο γιατί σαν άνθρωπος,τελικά ήταν πολύ δύσκολος να συνυρπαξεις και φυσικά μεγάλος τζογαδόρος.Και ο Κόμπι δύσκολος συμπαίκτης,πολύ εγωιστής αλλά θεωρώ πολύ καλύτερος σαν άνθρωπος,με μια σκιά και αυτός στην υπόθεση του βιασμού της καμαριέρας.Αυτα τα ολίγα.

[StamosK]

Ήθελα τοσο πολυ να ψηφίσω τον Mamba… μεγάλη καψούρα, αλλα κακά τα ψέματα απλά έμοιαζε στον απόλυτο ΜJ. 

[Ton Kouts]

MJ κυρίως για τις εμφανίσεις και τις επιτυχίες του (και της ομάδας του) σε τελικούς.

Πολύ μεγάλο "συν" το ότι σταμάτησε για ένα χρόνο, επανήλθε και τα σάρωσε όλα και πάλι.

[Panoskara]

Ο ΜJ είναι για το παγκόσμιο μπάσκετ ότι είναι ο Γκάλης για το Ελληνικό. Δηλαδή ο παίκτης που άλλαξε την ιστορία του αθλήματος. Έχει 6 δαχτυλίδια  σε ισάριθμους τελικούς και σίγουρα αν ρωτήσεις για τον GOAT οι 9/10 θα πουν αυτόν. Εγώ όσο και να με κραξετε και να με ειρωνευτητε έχω για GOAT τον LeBron. Σε αντίθεση με τον Jordan που πήγε πρώτη φορά τελικό στα 30 και αφού για να το καταφέρει πήρε Πιπεν-Ροντμαν έφτασε τελικό με καλύτερο δεύτερο παίκτη τον Ιλγκαουσκας. Πήρε πρωτάθλημα από την ομάδα με το καλύτερο ρεκόρ νικών στην ιστορία του NBA με ανατροπή από το 3-1. Έχει πάρει πρωτάθλημα με κάθε ομάδα στην οποία πήγε, μπορεί να παίξει άνετα από 1 έως 5, έχει σπάσει αμέτρητα ρεκόρ και πλέον στα 37 παίζει στο ίδιο (ίσως και καλύτερο) επίπεδο. Άρα μιλάμε για τρομακτική σταθερότητα. Μόλις τελειώσει την καριέρα του θα έχουμε μια συνολική εικόνα του μεγαλείου του αλλά και μόνο από την μέχρι τώρα πορεία του για εμένα είναι ο κορυφαίος. 

Υ.Γ. Και τώρα μπορείτε να κραξετε ελεύθερα 😂😂😂

[lefterisalex]

Νομίζω ότι για όσους από εμάς έχουμε μεγαλώσει με τον Τζόρνταν κάθε άλλη σκέψη έρχεται 2η.  Ήταν τέτοια η επίδρασή του που δε νομίζω ότι μπορεί να υπάρξει σύγκριση. Ο Μάμπα εξάλλου όπως έχει δηλώσει και όπως φαίνεται έχει αντιγράψει τις κινήσεις του Τζόρνταν, οπότε δεν μπορεί το αντίγραφο να θεωρηθεί καλύτερο από το πρωτότυπο. Ο Λεμπρόν ευλογήθηκε με μια σωματοδομή που του δίνει πολλά πλεονεκτήματα ενώ ο Τζόρνταν έπρεπε να δουλέψει πολύ περισσότερο για να χτίσει το σώμα του ώστε να αντέχει τις επαφές. Τέλος ο Τζόρνταν έχτισε την ομάδα μόνος τους και παρέμεινε σε όλες τις φάσεις, ενώ ο Λεμπρόν έφυγε, πήγε με Wade και Bosh για να πάρει πρωτάθλημα, γύρισε όταν είχαν πάρει τον ϊρβινγκ για να πάρει πρωτάθλημα και μετά έφυγε πάλι για να πάει στον Davis για να πάρει πρωτάθλημα. Μεγάλος παίχτης αλλά ...

[lancelot]

27 λεπτά πριν, lefterisalex said:

Νομίζω ότι για όσους από εμάς έχουμε μεγαλώσει με τον Τζόρνταν κάθε άλλη σκέψη έρχεται 2η.  Ήταν τέτοια η επίδρασή του που δε νομίζω ότι μπορεί να υπάρξει σύγκριση. Ο Μάμπα εξάλλου όπως έχει δηλώσει και όπως φαίνεται έχει αντιγράψει τις κινήσεις του Τζόρνταν, οπότε δεν μπορεί το αντίγραφο να θεωρηθεί καλύτερο από το πρωτότυπο. Ο Λεμπρόν ευλογήθηκε με μια σωματοδομή που του δίνει πολλά πλεονεκτήματα ενώ ο Τζόρνταν έπρεπε να δουλέψει πολύ περισσότερο για να χτίσει το σώμα του ώστε να αντέχει τις επαφές. Τέλος ο Τζόρνταν έχτισε την ομάδα μόνος τους και παρέμεινε σε όλες τις φάσεις, ενώ ο Λεμπρόν έφυγε, πήγε με Wade και Bosh για να πάρει πρωτάθλημα, γύρισε όταν είχαν πάρει τον ϊρβινγκ για να πάρει πρωτάθλημα και μετά έφυγε πάλι για να πάει στον Davis για να πάρει πρωτάθλημα. Μεγάλος παίχτης αλλά ...

Ωχ ωχ @Panoskaraμε ψυχραιμία διάβασε το 😉

[Panoskara]

@lancelot ναι αυτή είναι η μισή αλήθεια. Η άλλη μισή είναι ότι η πρώτη Super team φτιάχτηκε από τους Σέλτικς για να σταματήσουν τον Λεμπρον. Στη συνέχεια οι GSW στην υπερομάδα που έκανε ρεκόρ νικών πρόσθεσε και τον KD επειδή τους ξεφτιλισε την προηγούμενη χρονιά. Και στο κάτω κάτω ας δούμε τι έκαναν οι Χιτ μετά τον James τι οι Cavs και πόση διαφορά έχουν οι Lakers με και χωρίς αυτόν. Με AD εκτός κάνουν νίκες. Με LeBron εκτός πάτο. Αυτά για την καραμέλα ότι πάει σε ομαδαρες ενώ τα τελευταία χρόνια όλοι προσπαθούν να το κάνουν.

[Tsigaridas7]

Εχεις δικιο, απο οπου εφυγε ο λεμπρον, οι ομαδες δεν εκαναν τιποτα. Το θεμα ομως ειναι γιατι δεν εκαναν κατι; 

Μηπως γιατι εκανε κουμαντο, οριζε τα trade, αφηνε καμμενη γη και μετα την εκανε για να παει με νεους υπερπαιχταραδες; 

Παρατηρησε το, σε ολες τις ομαδες εκανε το ιδιο......

[T.W.Is.M.]

Θα απαντήσω διαφορετικά από την πλειοψηφία, ίσως και κρίνοντας με διαφορετική βαρύτητα το κάθε γεγονός.

Δεν αντιλέγω πως ο Τζόρνταν ήταν πολύ επιτυχημένος, κυρίαρχος στην εποχή του, ο πιο θεαματικός από τους κορυφαίους και ο πιο επιδραστικός. Δεν αντιλέγω ότι οι περισσότεροι θα πουν πως αυτός είναι ο GOAT.

Όμως...

Ποια ήταν η περίοδος κυριαρχίας του και πόσο κράτησε; Ήταν το διάστημα 1991-1998, δηλαδή περίπου η μισή καριέρα του. Είχε το μεγαλύτερο ανταγωνισμό, όπως λένε μερικοί ή μήπως όταν κέρδιζαν οι Μπουλς δεν υπήρχε άλλος τόσο μεγάλος παίχτης στο peak του; Ο Τσάμπερλεν είχε το Ράσελ σαν αντίπαλο δέος(και αντίστροφα), ο Μάτζικ είχε τον Μπερντ, ο Κόμπι έπαιξε την ίδια εποχή με το Σακίλ στην αρχή και το Λεμπρόν στο τέλος, ο Τζόρνταν; Να δεχτώ ότι υπήρχε ο Ολάζουον, μόνο που ποτέ δεν έπαιξαν αντίπαλοι στα πλέι οφ(με αρκετούς να θεωρούν πως οι Ρόκετς θα ήταν ο δυσκολότερος αντίπαλος για τους Μπουλς). Στα 90s μόλις είχε γίνει επέκταση σε 27 ομάδες, με αποτέλεσμα οι παίχτες να μοιράζονται πλέον σε περισσότερες ομάδες και η δημιουργία πολύ δυνατών ομάδων να είναι πιο δύσκολη.  Η εποχή του Τζόρνταν συνέπεσε με την εμφάνιση της Ντριμ Τιμ, που βοήθησε στην προβολή του ΝΒΑ σε όλο τον κόσμο. Στην Ελλάδα συνέπεσε με την πιο δημοφιλή περίοδο του αθλήματος, που όλοι μας ξέραμε τους καλύτερους παίχτες κάθε ομάδας και τους ρολίστες των καλύτερων ομάδων. Στις ΗΠΑ λειτούργησε πολύ καλά το μάρκετινγκ. Η λίγκα ήθελε πρόσωπα που θα ταυτίζονταν με τον κόσμο, η ΝΙΚΕ ήθελε κι αυτή να έχει έναν αθλητή-σύμβολο. Δε λέω ότι δεν τα άξιζε, αλλά όλα αυτά έπαιξαν το ρόλο τους στη συνείδηση του κόσμου.

Αγωνιστικά τώρα,  πολλοί παραγνωρίζουν το γεγονός πως οι επιτυχίες των Μπουλς ήρθαν μόνο όταν ξεκίνησαν να παίζουν την τριγωνική επίθεση του Φιλ Τζάκσον. Αν κάποιος το βρίσκει συμπτωματικό, ας θυμηθεί πόσους τίτλους κέρδισε κι ο Κόμπι με τον Τζάκσον και πόσους χωρίς τον Τζάκσον. Ας θυμηθεί πόσο βελτιωμένος ήταν ο Σακίλ Ο'Νιλ όταν ανέλαβε τους Λέικερς ο Τζάκσον.   Θυμάμαι επίσης την περίοδο της πρώτης του απόσυρσης, όταν πήγε να παίξει μπέιζμπολ, ότι οι συμπαίχτες του στο Σικάγο έπαιξαν τη σεζόν χωρίς τον καλύτερο παίχτη της ομάδας, έκαναν 55 νίκες και 3 από αυτούς έγιναν all-stars! Θα περίμενα ο κορυφαίος παίχτης να κάνει  τους συμπαίχτες του καλύτερους και η απουσία του να στοιχίζει πολύ στην ομάδα. Δεν το είδαμε αυτό. Μήπως τελικά οι συμπαίχτες του  ήταν πιο καλοί από όσο παρουσιάστηκε και το σύστημα της ομάδας ήταν πιο επιτυχημένο από όσο νομίζαμε; Σίγουρα τα ατομικά βραβεία στηρίζουν τον ισχυρισμό ότι ο Τζόρνταν ήταν ο καλύτερος όλων. Μόνο που οι καλύτερες ατομικές σεζόν του ήρθαν πριν πάρει κάποιον τίτλο και δεν ήταν αρκετές. Στο τέλος μιλάμε για ομαδικό άθλημα και το σημαντικότερο κατά τη γνώμη μου είναι να οδηγεί κανείς την ομάδα του σε νίκες και τίτλους.

Θα μου πει λοιπόν κανείς: "αν δε θεωρείς τον Τζόρνταν Νο1, ποιον θεωρείς;"

Πριν λίγες εβδομάδες λοιπόν έκανα το εξής: Πήρα την καριέρα των 10 κορυφαίων κατά τη γνώμη μου παιχτών και έφτιαξα ένα αυτοσχέδιο point system βάσει της πορείας των ομάδων τους. Τους έδωσα πόντους για κάθε σεζόν, ανάλογα με το τι πέτυχαν οι ομάδες, από την πρόκριση στα πλέι οφ μέχρι το πρωτάθλημα, και έβγαλα μια κατάταξη τόσο με το σύνολο, όσο και διαιρώντας με τον αριθμό των σεζόν που έπαιξε ο καθένας(τον αριθμό των σεζόν που τελείωσε ο καθένας, για να είμαι πιο ακριβής). Στη δεύτερη κατάταξη λοιπόν, που είναι και πιο δίκαια(γιατί πχ ο Τζαμπάρ που έπαιξε 20 χρόνια ή ο Λεμπρόν που έχει παίξει 18 ευνοούνται από το σύνολο), πιο επιτυχημένος φυσικά ήταν ο Μπιλ Ράσελ με τους 11 τίτλους σε 13 χρόνια. Δεύτερος όμως δεν ήταν ούτε ο Τζόρνταν, ούτε ο Λεμπρόν, ούτε ο Μπράιαντ, ούτε καν ο Καρίμ των 6 τίτλων επίσης. Ήταν ο Μάτζικ των 5 τίτλων και 9 συμμετοχών στους τελικούς σε 13 σεζόν. Αυτός που έκανε πραγματικά τους συμπαίχτες του καλύτερους και όταν αποσύρθηκε οι Λέικερς από φιναλίστ έφτασαν να μπουν με το ζόρι στα πλέι οφ. Αυτός που ακόμα και τώρα 26 χρόνια μετά το τελευταίο του παιχνίδι δεν έχει βγει κάτι ανάλογο στο μπάσκετ.

Αν ο Τζόρνταν βοηθήθηκε από το σύστημα του Φιλ Τζάκσον, ο Κόμπι αναδείχτηκε από το σύστημα του Φιλ Τζάκσον, ο Μάτζικ ήταν το ίδιο το σύστημα των Λέικερς! Χωρίς αυτόν δε θα υπήρχε showtime.