lefterisalex Δημοσιεύτηκε 16 Φεβρουαρίου 2022 Δημοσιεύτηκε 16 Φεβρουαρίου 2022 Μάλλον τον σιχαίνομαι επειδή μας έκλεισε το σπίτι πολλές φορές. Αμέτρητες φορές ευχήθηκα να είχε έρθει σε εμάς και να μην τον είχαν κλέψει τότε οι ρουφιάνοι. Η δήλωση που έκανε για τον Σφαιρόπουλο είναι κάτι παραπάνω από συναδελφική αλληλεγγύη, δεν είχε ανάγκη να την κάνει, δεν χρειάζεται διαφήμιση, φέτος εκτός απροόπτου θα πάρει και το βραβείο του καλύτερου κόουτς. Εγώ τον παραδέχομαι...
Admins Nick Δημοσιεύτηκε 17 Φεβρουαρίου 2022 Admins Δημοσιεύτηκε 17 Φεβρουαρίου 2022 Είναι έξυπνος αρκετά για να διατηρεί επικοινωνιακά ένα αξιοπρεπές προφίλ. Ωστόσο αφήνοντας κατά μέρους το ποσο σπουδαίος παίκτης ήταν μιας και είναι ξεχωριστό θέμα, δε μπορώ να τον συμπαθήσω με τίποτα. Βασικός λόγος η συμπεριφορά του και η αντίληψη του για την ομάδα και η συμπεριφορά του στον αγωνιστικό χώρο εν γένει (προς διαιτητές και παίχτες του). Η πειθαρχία και η συνέπεια στον πρωταθλητισμό είναι το βασικότερο εφόδιο διακρίσεων. Η εμμονή γύρω απ αυτές όμως καταλήγει σε πνεύμα στρατώνα με εκατομμυριούχους αθλητές να κάνουν micromanagement αντί να παίζουν στο πλήρες φάσμα των δυνατοτήτων τους. Αναγκάζεται από τη μία πλευρά γιατί η Μπάρτσα έχει φέρει μεικτή κόσμου και αυτούς πρέπει να συμμαζέψει και να εκμεταλλευτει αλλά κάνει και λέει πολλά που δε χρειάζονται. Και αισθάνομαι κιόλας ότι μετά το final four με Ζαλγκίρις έχει καβαλήσει λιγο καλάμι. 2
Admins Geo Poulidis Δημοσιεύτηκε 17 Φεβρουαρίου 2022 Admins Δημοσιεύτηκε 17 Φεβρουαρίου 2022 Του αναγνωρίζω ότι είναι μεγάλη γάτα (κατάφερε απίστευτα πράγματα με τη Ζαλγκίρις στο καθαρά μπασκετικό κομμάτι αλλά και της αναδειξης νέων ταλέντων) και σίγουρα το επόμενο next big thing στην Ευρώπη για τα επόμενα χρόνια. Όμως συμφωνώ με @Nickγια όσα αναφέρει στο θέμα της διαχείρισης της ομάδας του. Είναι σίγουρα υπερβολικός και με τους διαιτητές συχνά. Και στις δύο αυτές όψεις (συμπεριφορά με παίχτες και διαιτητές) μιμείται ξεκάθαρα το δάσκαλό του Μελιτζάνα, πιστός στη θεωρία ότι όσο τους κράζεις, τόσο καλύτερα παίζουν ή σφυρίζουν. Εγώ προτιμάω προπονητές που δίνουν εμπιστοσύνη στο ταλέντο και στην ευρυματικότητα. Πολλά τα παραδείγματα, ο Λάσο είναι τεράστιος σε αυτόν τον τομέα, ο Ρενέσες επίσης επί δεκαετίες. Απο τους δικούς μας κορυφαίος στον ανάδειξη του ταλέντου και στο θέμα της εμπιστοσύνης ήταν ο Μπλατ κι ας απέτυχε τη διετία που ήταν μαζί μας. Στις ΗΠΑ ο κορυφαίος όλων ήταν ο μέγας Φιλ Τζάκσον που μέχρι και ζεν έκανε για να διατηρεί την ηρεμία του και να καθοδηγεί. Και ο Πατ Ράιλι επίσης. Τον Σάρας θα τον κρίνει το γήπεδο. Αν αποτύχει και φέτος, ίσως να πρέπει να ρίξει νερό στο κρασί του. Γιατί μπορεί με Ζαλγκιρις η μεθοδος "κράζω συνέχεια" να είχε επιτυχία, όμως το να πάρεις την Ευρωλίγκα είναι άλλη ιστορία. 3
Recommended Posts