άποψη Επικίνδυνη συνήθεια, αλλά...

[elevog]

 

Επικίνδυνη συνήθεια τις τελευταίες ημέρες έχει αναπτύξει το τμήμα. Παίζοντας τέλεια για ένα δεκάλεπτο σε κάθε αγώνα κέρδισε μία κούπα (2 παιχνίδια) και την τρίτη της Euroleague.  Το refuse to lose, που ξεκίνησε το 2012 πολύ πριν τον τελικό προσφέρει ενθουσιασμό στο τέλος, αφού σου έχει σπάσει τα νεύρα για τουλάχιστον μισό αγώνα.

Είναι και επικίνδυνο, αφού δεν είσαι σίγουρος ότι θα γυρίζεις πάντα από διψήφιες διαφορές.  Όλες οι ομάδες έχουν έναν ψυχάκια σουτέρ, που μπορεί να σου βάλει 2-3 τρίποντα από τα 9 μέτρα και να σου χαλάσει την επαναφορά. Σίγουρα έχει να κάνει με την ψυχοσύνθεση του τμήματος την τελευταία δεκαετία, που αποβάλει το άγχος για ένα σουτ, όταν είσαι αρκετά πίσω, αντλεί ψυχολογία από ψαλίδισμα διαφορών. κλείνει και άλλο την άμυνα και βγάζει τον killer στο τέλος.

Κέρδισες με Παπ, Πρίντεζη στο μηδέν σε πόντους, 3 παίχτες που δεν πάτησαν στο παρκέ, με airball από Λάρυ, χωρίς εύστοχο σουτ από Dorsey, βολές σε ποσοστό σαν το δικό μου. Σαν να παίζεις video game και να δυσκολεύει η πίστα κάθε φορά.

Να δούμε και λίγο βέβαια την ψυχολογία των παικτών, που μετά την κατάκτηση ενός κυπέλλου, γήπεδα σχεδόν κλειστά για 2 μήνες μπαίνουν σε ένα γήπεδο με συγγενής και φίλους. Όσοι έρχονται καθυστερημένα, μπαίνουν σιωπηλά σαν μετά από κηδεία. Περίμεναν αποθέωση και βρήκαν μούτρα. Δυστυχώς οι μπασκετικοί Ολυμπιακοί χωράμε στο Παπαστράτειο, στην Γλυφάδα κτλ.. Άδειοι δεν ήταν, άλλη ατμόσφαιρα περίμεναν. Οι Ιταλοί άδειασαν από την κατάκτηση του δικού τους κυπέλλου.

Φώτο ο άνθρωπος που άλλαξε ρυθμό, μας κράτησε μέσα στο παιχνίδι, έδωσε τα πάντα σε άμυνα και επίθεση και είχα την τύχη να τον δω στο τελευταίο παιχνίδι προ covid με βάζελο 2 χρόνια πριν. Μπράβο στον κόουτς που κρατάει ζεστούς για την ομάδα παίχτες που λογικά ούτε στο διπλό της προπόνησης δεν θέλουν βγαίνουν.

 

[ΤΡΑΝΟΥΔΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ]

Συμφωνώ αλλά οσο γραφικο και αν ακουγεται καθε παιχνιδι είναι ξεχωριστό  και στο τελος μετραει σιγουρα η ικανοποιηση του αποτελεσματος

[Ton Kouts]

Και εγώ περίμενα μουδιασμένο ξεκίνημα λόγω κυπέλλου και πανηγυρισμών, αλλά όχι ακριβώς αυτό το χαμηλό σκορ και από τις δύο ομάδες.
Όσο με προβληματίζει το να βλέπω την ομάδα να γυρνάει διαφορές, άλλο τόσο σκέφτομαι ότι το θετικό είναι ότι υπάρχει η δύναμη, η θέληση και ο τρόπος εν τέλη να γυρνάς τα ματς. 
Είμαι πολύ περίεργος να δω πώς θα πάει το ματς στη Γερμανία... Ίσως για 3η φορά δούμε το ίδιο έργο? Δε θα με χαλάσει αν φύγουμε νικητές

[antoninio]

Το παιχνιδι στη Γερμανία είναι πονηρό... Θέλει πολύ προσοχή... Πάντα οι γερμανικές ομάδες μας έβαζαν υψηλό βαθμό δυσκολίας, ειδικά η Μπαμπεργκ.... Στα πολύ καλά μας επί Σφαιροπουλου με 3ποντο στη εκπνοή περάσαμε από το Μοναχο.. Θυμάμαι τον Σβαισταιγκερ στην εξέδρα να πέφτει στα γόνατα μετά το καλάθι μας.... ΠΡΟΣΟΧΗ

Τροποποιήθηκε > 26 Φεβρουαρίου 2022 από antoninio

[Nick]

Με βρίσκουν σύμφωνο σε μεγάλο βαθμό οι παρατηρήσεις σου @elevog . Να προσθέσουμε στην εξίσωση ψυχολογίας και απόδοσης άλλο ένα ερωτηματικό που είναι η φθορά του χρόνου. Στο πρώτο μισό είχες Λάρυ στο peak του και μέχρι και ο Λιβιο είχε εξαιρετική εμφάνιση στη Μόσχα, παίχτες που πλεον παρατεταμένα είναι εξαφανισμένοι. Έχουμε να δώσουμε πολλά και δύσκολα παιχνίδια στην Ευρώπη και θα χρειαστεί να μη βγαίνουν μπροστά οι ίδιοι και οι ίδιοι (Σλούκας, Βεζένκοφ). Η εμφάνιση του ΜακΚυσικ είναι πολύ ενθαρρυντικό νέο -μιας και με την Εφές και με το Ζελά ήταν κρίσιμος επίσης- και είναι σημάδι φορμαρισματος. Το κλειδί είναι να μπορέσει να σταθεροποιηθεί σε υψηλά στάνταρ ο Ντόρσεϊ και να μπορεί να ανέβει ο Λάρυ.

Η χρονιά δείχνει μάλλον επιτυχημένη αν και τελικά θα κριθεί από το αν θα πάρουμε το πρωτάθλημα. Στην Ευρώπη έχουμε να παίξουμε οχτώ ακόμα ματς για πλεονέκτημα έδρας. Πιστεύω ότι δε μας φτάνουν τρείς παίχτες φορμαρισμένοι δεδομένου ότι τρείς παίχτες είναι σταθερά μέτριοι έως κακοί (Παπ, Πρίντεζης, Λαρυ) και  η σταθερότητα των Μάρτιν και Γουοκαπ δεν τρομάζει. Μένει να δούμε ποιοι θα ανεβάσουν στροφές να μας δώσουν μεγαλύτερη ώθηση.

[Geo Poulidis]

Στην οικονομία της ομάδας σε μια πολύ επίπονη και μακριά σεζόν, παίζει πολύ μεγάλο ρόλο η φόρμα και το ροτεισον. Σήμερα δεν πήρες από τον ένα παίχτη, πήρες από τον άλλο. Εκεί έγκειται και η αξία ενός προπονητή, να προβλέπει ποιος είναι σε θέση να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά. 
Τώρα στο θέμα των εξαιρετικών (μονάχα) 2 δεκαλέπτων που απέφεραν κούπα και νίκη με την 3η ομάδα στη βαθμολογία: κακο μπάσκετ επιθετικά παίξαμε και στα δυο αυτά ματς αλλά αμυντικά, ειδικά στο ματς με την Αρμανι, αγγίξαμε πάλι το τέλειο. Για το λόγο αυτό δεν είναι εύκολο να μιλήσεις για ανησυχία. Από την άλλη συμφωνώ ότι στο εγγύς μέλλον (πλέι οφ και τελικοί πρωταθληματος) μάλλον δεν θα φτάνει ένα δεκάλεπτο καλού επιθετικά μπάσκετ. Θεωρώ ότι ο Μπαρτζωκας αυτό το γνωρίζει και λαμβάνει μέτρα. Για παράδειγμα, στο ματς με τη Μιλάνο είχαμε 6 uncontested τρίποντα τα οποία δε μπήκαν, όμως υπήρξε δημιουργία για να φτάσουμε εκεί. Πιστεύω λοιπόν ότι ήταν ουσιαστικά τυχαίο το γεγονός των κακών επιθετικά εμφανίσεων στα δυο τελευταία ματς. Ας μην ξεχνάμε ότι παίζουν και οι άλλοι μπάσκετ και η Αρμανι προχτές έπαιξε στα δυο πρώτα δεκάλεπτα εξαιρετική άμυνα που μας αποσυντόνισε. Τέλος, είναι στα μάτια μου πολύ ξεκάθαρο αλλά και ελπιδοφόρο το γεγονός ότι η ομάδα δεν τα παρατάει και κάνει ανατροπές μέχρι να φτάσει στη νίκη: αυτό δείχνει υγεία και συνοχή που θα μας βοηθήσουν περισσότερο τον Απρίλιο και το Μάιο όταν η μπάλα θα ζυγίζει 100 κιλά