Μετάβαση στο περιεχόμενο

Recommended Posts

Δημοσιεύτηκε

Απο χτες γυρνώντας απο το γήπεδο, σκέφτομαι πόσο διαφορετικά ματς ειναι το Play off!

Άγχος, πίεση και παιχνίδι που το αποτέλεσμα μετράει διπλά!

Προσπάθησα να το προσαρμόσω αυτη τη σκέψη πάνω στους παίχτες και ατομικά και ομαδικά! Καταλήγω οτι ειναι ευλογία ο 12ος (???) παίχτης του Ολυμπιακού, να ειναι ο Πριντεζης. Εμπειρία σε 34 ματς! Αντίστοιχα ολοι οι παίχτες της Monaco έχουν συνολικά 25 συμμετοχες με μπροστάρη τον Τζειμς και τον Βεστερμαν. Θεωρώ μάλιστα οτι για αυτό το λόγο (απορρόφηση πίεσης) τους ξεκίνησε ο Ομπραντοβιτς και τους 2 στο ματς.

Σλουκας και Παπανικολάου ακολουθούν σε συμμέτοχες (32-23)! Η τρελή απόδοση του Γουοκαπ κολλάει στο οτι εχει κ ο ίδιος εμπειρία με την Ζαλγκιρις (το ιδιο καυτή έδρα όπως εχθές). Ο μόνος που μου χαλάει το σχέδιο είναι ο τρελό Μακ Κισικ 🤣🤣🤣

Εχει να κανει η ατομικά απόδοση με την διαφορετικότητα αυτών των ματς??? Η εμπειρία των παιχτών σε αυτά τα ματς πως διάολο μεταφέρεται στα αποδυτήρια??? 

Υ.γ. περιμένω να δω αν θα επιβεβαιωθεί αυτός ο συνειρμός μου και στα 2 ματς (🤞🤞) που ελπίζω να μένουν...

2022-03-04-10-16-8315.png

  • Μου αρέσει 3
Δημοσιεύτηκε

Εκει που χρειαζεται μπαίνει η εμπειρία κ είτε ηρεμεί είτε καθαρίζει το παιχνίδι..   Πριντεζης!!!!! Συνολικά είμαστε πιο έμπειρη ομάδα...καλύτερος οργανισμός μπασκετικός...ξέρουμε το know how.. κ πιστεύω θα ανταπεξελθουμε !!!!

  • Μου αρέσει 1
  • Admins
Δημοσιεύτηκε
11 ώρες πριν, alexargy said:

 Εχει να κανει η ατομικά απόδοση με την διαφορετικότητα αυτών των ματς??? Η εμπειρία των παιχτών σε αυτά τα ματς πως διάολο μεταφέρεται στα αποδυτήρια??? 

Στους αγώνες των play offs είναι που βγαίνουν οι ζυμώσεις μηνών του κάθε συνόλου. Για καθε παίχτη σίγουρα η εμπειρία παίζει ρόλο αλλά δεν επηρεάζονται όλοι το ίδιο-ο Ζαν Σαρλ πχ ηταν πολύ πιο βελτιωμένος από το μέσο όρο του ενώ ο Ντόρσεϊ το αντίθετο. Η μαγεία στο φετινό Ολυμπιακό έγκειται στο ότι δεν ξέρεις από που θα σου ρθει αλλά ξέρεις ότι δεν υπάρχει περίπτωση να μην έρθει: ένα μήνα mvp είναι ο Σάσα, πήραμε ένα Walkup στο πρώτο παιχνίδι να τρίβουμε τα μάτια μας. Θα προσαρμόσουν τα πλάνα τους, θα βγεί κάποιος άλλος και πάει λέγοντας. Παραμύθι.

  • Μου αρέσει 2
  • Admins
Δημοσιεύτηκε

«Η εμπερία είναι το πιο άχρηστο πράγμα, όταν τη χρειάζεσαι, δεν την έχεις και όταν την έχεις, δεν την χρειάζεσαι πια», έλεγε ο Επίκουρος πριν από 2500 χρόνια. Και πως να του δώσεις άδικο; Υπάρχει όμως μια χρυσή τομή, όταν την εμπειρία την κατέχουν σχετικά νέοι ανθρωποι που έχουν ακόμα την ενέργεια και τη δύναμη να τη χρησιμοποιήσουν. Αυτό συμβαίνει στον Πρίντεζη αλλά και σε άλλους που στην πιο κρίσιμη στιγμή γίνονται καθοριστικοί για την τελίκή έκβαση. Ο τεράστιος Βασίλης Σπανούλης, ίσως ο καλύτερος παίκτης που έπαιξε ποτέ στην Ευρωλίγκα, ήταν το αποκορύφωμα αυτού του συνδυασμού και παμπολλες φορές στην καριέρα του χτύπησε στο τέλος με απόλυτη ψυχρότητα και καθόρισε αποτελέσματα, κούπες και...εμάς στο τρελάδικο. Στο ΝΒΑ τέτοιος ήταν ο Κόμπε αλλά και ο Τζόρνταν. Τετοιος ήταν ο Νίκος Γκάλης αλλά και ο Γιαννάκης, παίκτες που μετά τα 30 συνδύασαν την εμπειρία που είχαν με μια αστείρευτη φλέβα ενέργειας και ψυχρότητας την κατάλληλη στιγμή για να πετύχουν. 

Στο σημερινό Ολυμπιακό είναι πολλοί οι έμπειροι παίχτες αλλά είναι και βαριά η φανέλα. Όταν ημουν πιτσιρικάς γελούσα με αυτήν την έκφραση και τη θεωρούσα δημοσιογραφική γραφικότητα, αλλά τώρα τη θεωρώ βασική αρχή σε όλο τον επαγγελματικό αθλητισμό παγκοσμίως. Και αυτό γιατί το όνομα μιας ομάδας και οι τίτλοι που έχει κατακτήσει, οι θρύλοι που τη συνοδεύουν, λειτουργούν υποσυνείδητα ανασταλτικά για τον αντίπαλο. Με εξαιρέσεις βέβαια, η φανέλα δεν κερδίζει από μόνη της. Εν κατακλείδι, πιστεύω ότι η ομάδα είναι αυτή τη στιγμή ένας απόλυτος αρμονικός συνδυασμός εμπειρίας, δίψας για διακριση και βαριάς φανέλας. Κοπιάστε, έχει πόνο για όλους.    

  • Μου αρέσει 2
  • Το λάτρεψα! 2
  • Admins
Δημοσιεύτηκε

Μιας και μιλάμε για εμπειρία και πλέι οφ, θέλω μια στιγμή να σταθώ στην ΚΗΔΕΙΑ μετά μουσικής που έστησε ο τετραπέρατος εθνικός μας σταρ χτες βράδυ στη Βαρκελώνη. Με εξαίρεση τους Τομας. Χαντερ και Λουσιτς (που δεν φάνηκε) η ομάδα του Τρινκιερι είναι όχι απλά μια ομάδα χωρίς εμπειρία σε πλέι οφ (μόνο πέρσι) αλλά και με παιχτες που ουσιαστικά είναι από το κάτω ράφι για να μην πω τίποτα χειρότερο. Ποιος Αντρέας Ομπστ ρε; Ποιος Βαιλερ Μπαπ; Κηδειάρα. Του Σάρας στο τέλος του έφταιγαν οι διαιτητές (και οι τρεις στο ύψος του ματς, με ελάχιστα λάθη) αλλά θα πρέπει να εφεύρει κάτι διαφορετικό, κυρίως στην επίθεση γιατί οι αλλαγές στην άμυνα του Ιταλού μαέστρου τον μπέρδεψαν σαν μικρό παιδάκι και οι διαιτητές δεν έχουν καμία σχέση με αυτό. Η άγρια ομορφιά των πλέι οφ είναι αυτή η μαγκιά του Τρινκιερι που τη Μεγάλη Πέμπτη έψαλε τα 12 ευαγγελια στο Λιθουανό, έβγαλε από το καπέλο του μάγου τον Τομας που έκανε ματς καριέρας αλλά το κυριότερο, έδωσε στην ομάδα την πεποίθηση ότι μπορούν να τους το πάρουν μέσα στο Παλάου Μπλαουγκρανα γιατί σε καμία στιγμή του ματς δεν έχασαν τον έλεγχο. Οποίος καταλαβαινει από μπάσκετ, καταλαβαινει τι εννοώ, είναι απίστευτα δύσκολο να παίζεις πλέι οφ με την πλάτη στον τοίχο, εκτός έδρας και με ζευγάρωμα 1-8, και τον αντίπαλο να τον λένε Μπαρτσελονα, όχι Ουλμ ή Φεχτα. 
Η φανέλα της Μπαρτσελονα είναι πολύ πιο βαριά και οι παιχτες της έχουν σαφως πιο πολλές παραστάσεις σε τελικές φάσεις κάθε λογής αλλά αυτό δεν επαρκεί. Σημείο αναφοράς είναι η καυλα για τη νίκη και το κίνητρο. Εύχομαι αποψε στο ΣΕΦ να μην υπάρχει διάψευση των όσων έχουμε δει ως τώρα. Όσο για το Σάρας και τη σειρά με τη Μπάγερν, όλα τα σενάρια ανοιχτά! Αν η Μπάγερν κερδίσει το τρίτο ματς, θα κατεβαίνουν οι θεοί του μπάσκετ στην κοιλάδα του Μονάχου κι οποίος αντέξει. 

×
×
  • Create New...