Το παιχνίδι με τη Μονακό τώρα που ηρεμήσαμε...

[Κώστας Σπανός]

Τις προηγούμενες μέρες η αδρεναλίνη παραήταν ψηλή για να κάτσουμε να σκεφτούμε τι και πως καταφέραμε να πάρουμε το εισιτήριο για το Φ4. Τώρα που ηρεμήσαμε λίγο μπορούμε να δούμε λίγο τα σημεία που έπαιξαν ρόλο στη διαμόρφωση του αποτελέσματος και να κάνουμε λίγο μπασκετοκουβέντα για να περάσει ο χρόνος μέχρι τις 19 Μαΐου.

- Τα κοψίματα των φόργουορντ. Ο Μπαρτζ αιφνιδίασε τον Ομπράντοβιτς με συνεχόμενα κοψίματα προς το καλάθι των φόργουορντ στην αρχή του αγώνα. Ο Ομπράντοβιτς παρά τον αρχικό αιφνιδιασμό προσαρμόστηκε γρήγορα σφίγγοντας την άμυνα μέσα στο ζωγραφιστό και κάνοντας την πάσα πιο δύσκολη. Αλλά ήταν αυτή η κίνηση χωρίς αντίκτυπο; Το να προστατεύεις το ζωγραφιστό πάντα έχει ένα αρνητικό: Αφήνεις πιο ελεύθερα τα μακρινα σουτ. στους 3 προηγούμενους αγώνες είχαμε συνολικα 24/81 τρίποντα, ποσοστο μικρότερο από 30%. Την Τετάρτη είχαμε σχεδόν 50% μετά το μουδιασμένο και αγχωμένο ξεκίνημα.

- Ο Παπ από τα παλιά. Ο Παπανικολάου έχει ευτυχώς/ δυστυχώς ένα χαρακτηριστικό, είναι ο παίχτης που επηρεάζεται περισσότερο από κάθε άλλον από την ψυχολογία του. Αν του μπουν τα 2-3 πρώτα σουτ μπορεί να πάρει το παιχνίδι μόνος του, αν τα χάσει μπορεί να σε καταστρέψει. Με τα 3-4 συνεχόμενα κοψίματα του στην αρχή του παιχνιδιού πήρε αυτοπεποίθηση που του έδωσε έξτρα ώθηση στην άμυνα πάνω στον Μπέικον που ήταν στα ως τώρα παιχνίδια η αχίλλειος πτέρνα της ομάδας... Αυτή τη φορά κατάλαβε πως δεν έχει κανένα νόημα να του κλείσεις τον διάδρομο για το λέιαπ αφου λέιαπ δεν κάνει ΠΟΤΕ, ζει και πεθαίνει με το midrange του, οπότε στις πρώτες άμυνες του έπαιρνε τα βήματα και τον έπαιζε άμυνα ψηλά στο σουτ. Εκτός αυτού κατάφερε να τον εκνευρίσει και να τον βγάλει τελείως εκτός ρυθμού με κερασάκι στην τούρτα την τρεμερή chasedown τάπα που μας θύμισε λίγο '12 και '13. Το γεγονός ότι δεν ξέφυγε στο σκορ η Μονακό στο πρώτο δεκάλεπτο το οφείλουμε αποκλειστικά στον Παπ από τα παλιά. Είμαι σίγουρος πως και στον υπόλοιπο αγώνα θα τα πήγαινε περίφημα αν δεν έμπαινε στην εξίσωση το σημείο Νο3, το οποίο δεν είναι άλλο από...

- Ο Σακιλ ΜακΧύσικ! Ο Σακ της καρδιάς μας είχε να κάνει καλό ματς από τον πρώτο αγώνα, στους επόμενους τρεις ήταν από κακός ως καταστροφικός. Κρατούσε μάλλον δυνάμεις για να κάνει το καλύτερο του παιχνίδι μέσα στο ΣΕΦ, παίζοντας μόνος του επιθετικά εναντίον ολόκληρης της Μονακό. Ξεκίνησε με 2 τριποντάκια που του άνοιξαν τον χώρο για να κάνει αυτό που κάνει καλύτερα από κάθε άλλον, τα μπασίματα και τους αιφνιδιασμούς. Ο άνθρωπος έχει επιτάχυνση επιπέδου τζετ της πολεμικής αεροπορίας, αν πάρει το πρώτο βήμα το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να παρακαλας να το χάσει μόνος του από την υπερβολική ταχύτητα που επιτίθεται στο στεφάνι. Βέβαια βρήκε και τα έκανε αλλά θα τα πούμε αναλυτικότερα μετά... Καταλυτικότατος και ο μόνος λόγος που δε ξέφυγε η διαφορά σε ανεπίτρεπτα επίπεδα στο δεύτερο δεκάλεπτο.

- Ο κάκιστος Μπέικον. Είχαμε τη συζήτηση για το πόσο θα θέλαμε τον Μπέικον στην ομάδα τις προηγούμενες μέρες με τον Πρόεδρα. Ενώ στους προηγούμενος αγώνες ήταν ο βασικός υπαίτιος στις ήττες μας την Τετάρτη αντιστράφηκε η προσφορά του. Λίγο με την βελτίωση της προσωπικής άμυνας του Παπ που το πήρε προσωπικά, λίγο με τον συνεχή εκνευρισμό που του προκαλούσε το ασφυκτικό μαν του μαν, λίγο από το τρελό ταπίδι που έφαγε με τον Κωστάρα να του φωνάζει στη μούρη μετά που τα έκανε όλα χειρότερα, ήταν ο αρνητικός πρωταγωνιστής της βραδιάς. Ναι μεν έβαλε 12 πόντους με 12 σουτ αλλά το θανατηφόρο του midrange ήταν πολύ λιγότερο αποτελεσματικό από ότι συνήθως με 3/10. Και κυριώς ήταν η μεγαλύτερη ΜΑΥΡΗ ΤΡΥΠΑ στην άμυνα. Επέτρεψε να ξεκινήσει η ΜακΚισικιάδα με τον Σακ να τον σημαδεύει αλύπητα και να κάνει το ένα μπάσιμο μετά το άλλο στα μούτρα του χωρίς να χάσει ουτε ένα, στη φάση του αιφνιδιασμού ξεκινάει το τρέξιμο 5 μέτρα μπροστά από τον Σακ και ο άνευρος μπουνταλάς καταφέρνει να κοιτάζει το λέιαπ 5 μέτρα πίσω του... Όταν στο τέλος αναλαμβάνει το μαρκάρισμα του Σλούκα τα κάνει θάλασσα και δίνει χώρο στο Σλούκα να κάνει ότι θέλει τελειώνοντας πρακτικά τον αγώνα. Είναι καλός παίχτης; Σίγουρα, έχει το καλύτερο midrange στη Λίγκα που είναι πολύ δύσκολο να περιοριστεί αλλά στον Ολυμπιακό δε βλέπω πως θα χώραγε αν όχι σαν ρολίστας για ειδικές περιστάσεις...

- Η άμυνα του Λι. Αυτη η μαλακίτσα με ράστα παραλίγο να γίνει η αιτία που θα χάναμε το τρένο. Παίζοντας ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ άμυνα (πάντα στα όρια του φάουλ) πάνω στον Σλούκα κατάφερε να τον εκνευρίσει και να τον βγάλει τελείως εκτός ρυθμού αναγκάζοντας τον στο ένα λάθος μετά το άλλο και κάνοντάς τον να νιώθει ότι σε κάθε ντρίπλα υπήρχε κίνδυνος να του κλέψει τη μπάλα. Κι επιθετικά τα πήγε περίφημα με 14 βαριά ποντάκια με 3/5 τρίποντα που μας έκοψαν τα πόδια. Δεν είναι τυχαίο ότι είναι ο μόνος παίχτης της Μονακό μαζί με τον Αντιουσιτς με θετικό + -, +11 για τον Λι (+3 ο Αντιουσιτς) κι ο μόνος με θετικό + - σε όλα τα ματς εκτός του καταστροφικού πρώτου. Πρακτικά ήταν ο Γουόκαπ της Μονακό. Το ματς κρίθηκε τη στιγμή που αποβλήθηκε με 5 φάουλ, ελευθερωνοντας τον Σλούκα να πάρει τον Ολυμπιακό από το χέρι και να τον πάει Βελιγράδι

- Η επιστροφή του Μαρτιν. Κακά τα ψέματα, με Ζαν Σαρλ στη θέση του Μαρτιν τώρα θα κλαίγαμε με μαύρο δάκρυ για την ευκαιρία που χάσαμε, δεν κερδίζαμε τον αγώνα της Τετάρτης με κανέναν πούστη τρόπο... Αμυντικά στο δεύτερο δεκάλεπτο τα πήγε χάλια δίνοντας έυκολους πόντους στον Ντοντα Χολ, τη δεύτερη φορά που μπήκε τα πήγε πολύ καλύτερα, επιθετικά όμως έδωσε ένα ακόμα όπλο στον Ολυμπιακό, το πικ&ρολ με 6 εύκολα ποντάκια χωρίς να χάσει ούτε σουτ και κυριως ΕΒΑΛΕ ΤΙΣ ΓΑΜΗΜΕΝΕΣ ΒΟΛΕΣ

- Οι βολές. επιτέλους δεν είχαμε άθλια ποσοστά που ειδικά σε τόσο σημαντικό παιχνίδι μπορούσαν τελικά να κάνουν τη διαφορά κατά μας, βοήθησε βέβαια το γεγονός ότι τις βολές τις εκτελούσαν ο Σλούκας κι ο Παπ κι όχι ο Φαλ με τον Λιβιό...

- Η διατησία. Οι μασώνοι φίλοι του Πουλίδη αποφάσισαν να μην επιτρέψουν το κατς που παιζόταν στους προηγούμενους αγώνες και σφύραγαν τα πάντα και από τις δύο μεριές. Ενώ θεωρητικά αυτό δε μας συνέφερε γιατί από τη μία βάραγε βολές ο Τζέιμς του 90% και από την άλλη εμείς με το 60% που είχαμε ως τώρα, εκ του αποτελέσματος αποδείχτηκε υπέρ μας αφού τελικα εκτελέσαμε περισσότερες βολές από αυτούς (25-16) και βάλαμε 6 πόντους παραπάνω χάρη σε αυτές (21-15). Με πόσους πόντους νικήσαμε είπαμε; Επίσης σφυρίζοντας συχνά το αποτέλεσμα ήταν να φορτωθεί με φάουλ ο Λι και τελικά να αποβληθεί με αμφιλεγόμενο 5ο φάουλ, να πάει πάνω στον Σλούκα ο Μπέικον και να αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση για τη Μονακό. Όχι μόνο ο Λι όμως, και ο Τζέιμς φορτώθηκε με το 4ο του φάουλ με αποτέλεσμα να σταματήσει τελείως να παίζει άμυνα και στην επίθεση να παίζουμε 5 εναντίον 4, αν έπαιρνε το 5ο κι αυτός το παιχνίδι είχε τελειώσει. Γενικά πολύ δίκαια η διαιτησία, ο μασώνος της καρδιάς μας είπε ότι μας βοήθησε οριακά, τον πιστεύουμε...

- Ο Ουατάρα. Από το πουθενά ένας μετριότατος παίχτης με μέσο όρο 4.1 πόντους παραλίγο να μας κάνει τεράστια ζημια. Το ότι δεν είναι γενικά παιχταράς μας αποπροσανατόλισε ώστε να τον υποτιμήσουμε αφήναντας τον ελεύθερο να κάνει αυτό που ξέρει να κάνει καλύτερα, να βαράει τρίποντα (50% ποσοστό και δεύτερος στην ευρωλίγκα φέτος) και ο τυπάκος με 5/7 παραλίγο να μας στείλει στο Κανκούν για διακοπές.

- Τα επιθετικά ριμπάουντ. Ο αγώνας θα είχε τελειώσει πολύ νωρίτερα αν καταφέρναμε να ελέγξουμε τα ριμπάουντ, οι μονεγάσκοι κατάφεραν να μας πάρουν 11 επιθετικά ριμπαόυντ (σε αντίθεση με τα μόλις 3 δικά μας) που αν θυμάμαι καλά ΟΛΑ μετατράπηκαν σε πόντους... Σ αυτόν τον τομέα πολύ αρνητικός ήταν ο Μαρτίν που έχασε τις μάχες των αιθέρων και μάζεψε μόλις ένα ριμπάουντ

- Ο Μάικ Τζέιμς. Το ότι ο Μάικ είναι παιχταράς δεν το αμφισβητεί κανένας. Στη Μονακό είναι το άλφα και το ωμέγα, γύρω από αυτόν στήθηκε η ομάδα και χωρίς αυτόν θα έκανε παρέα στον Παναθηναϊκό για το ποιός θα αποφύγει την τελευταία θέση. Και την Τετάρτη ήταν καθοριστικός πάραγοντας με 24 πόντους αλλά ευτυχώς για μας κακά ποσοστά στο τρίποντο οπου δεν του αφήσαμε χώρους για ελεύθερα σουτ με πολύ καλές άμυνες που όμως του έδωσαν ελευθερο πεδίο για 10 ασσιστ. Πάνω από τους μισούς πόντους της Μονακό πέρασαν από τα χέρια του, Κομβικό σημείο στο παιχνίδι το 4ο φάουλ που χρεώθηκε, τον ανάγκασε να σταματήσει να παίζει άμυνα χαρίζοντας μερικούς εύκολους πόντους στον Ολυμπιακό αλλά δεν είχε εναλλακτική. 5ο φάουλ σήμαινε σίγουρη ήττα ειδικά όταν αποβλήθηκε και ο Λι. Παιχταράς αλλά θερμοκέφαλος που τον κάνει ιδανικό παίχτη για ομάδες σαν κι αυτήν, που χρειάζονται καποιον να τις πάρει από το χέρι και να τις οδηγήσει.

- Η ατμόσφαιρα. Τι ήταν αυτό ρε; Πραγματικά ζήλεψα όσους από σας τους μπαγάσηδες είχατε την τύχη να είστε μέσα και να το ζήσετε από κοντά. Αν είχα την παραμικρή αμφιβολία για το αν πρέπει να κόψω εισιτήρια για το Βελιγράδι την Τετάρτη μου έφυγε με τη μια. Το γήπεδο έγερνε, στην αρχή προς το δικό μας καλάθι αφού πρόσθεσε άγχος στους παίχτες μας και στη συνέχεια προς το καλάθι της Μονακό όταν κατάλαβαν οι δικοί μας ότι το γήπεδο θα τους στηρίξει no matter what... Μαγεία.

- Το τέταρτο δεκάλεπτο του Σλούκα. Ο Κώστας ξεκίνησε χάλια με τον Λι να του έχει γίνει βδέλλα υποχρεώνοντάς τον σε συνεχόμενα λάθη που τον έβγαλαν τελείως εκτός παιχνιδιού. Στο τέταρτο δεκάλεπτο τα πράγματα άλλαξαν άρδην και στο παρκέ εμφανίστηκε άλλος παίχτης. Αποφάσισε να εκμεταλλευτεί την επιθετική άμυνα του Λι αντί να τον αφήσει να τον καταβάλλει και πήρε γρήγορα το 4ο και 5ο (αμφισβητούμενο) φάουλ του. Με τον Λι έξω και με τον λίγο αμυντικά Μπέικον πάνω του έγινε ο μαέστρος που όλοι ξέρουμε, πρακτικά πήρε τον Ολυμπιακό από το χέρι και τον πήγε Βελιγράδι. Εκτός από το πρώτο και το τελευταίο καλάθι ΟΛΟΙ οι ποντοι του Ολυμπιακού σε αυτό το δεκάλεπτο πέρασαν από τα χέρια του. Αλάνθαστος με βαριά (πολύ βαριά) τρίποντα, ασσιστ με τη σέσουλα και ηγετική φυσιογνωμία ικανή να μας κάνει να ξαχάσουμε λίγο ότι μέχρι πρόσφατα σε αυτά τα σημεία του παιχνιδιού η μπάλα πήγαινε στα χέρια του Βασίλη...

- Ο Ντόρσει. Ο Τάυλερ είναι περίεργη περίπτωση παίχτη, γενικά η ομάδα παίζει χειρότερο μπάσκετ με αυτόν στην πεντάδα, το πασσινγκ γκέιμ είναι πολύ πιο ρηχό με τη μπάλα συχνά πυκνά να σταματάει στα χέρια του για ένα τραβηγμένο σουτ εκτός λογικής. Το παράδοξο είναι ότι συνήθως το βάζει. Στη σειρά ως τώρα όμως ήταν αρνητικότατος με εκνευριστική αστοχία που έκανε ακόμα πιο έντονη την πτώση της ποιότητας παιχνιδιού όταν ήταν αυτός στο παρκέ. Στον τελευταίο αγώνα όμως ήταν καλός δίνοντας σημαντική βοήθεια στο σκοράρισμα και πετυχαίνοντας το τρίποντο που σφράγισε τη νίκη. Πολλά μπορείς να πεις γι'αυτό το σουτ, κατά τη γνώμη μου ήταν άλλο ένα από τα σουτ εκτός λογικής που του αρέσουν, δεν αφήνει να περάσει ο χρόνος που κύλαγε υπέρ μας, σηκώνεται πολύ κοντά στον Τζέιμς που τον παίζει καλή άμυνα ψηλά και πάει για αβέβαιο τρίποντο τη στιγμή που ένα σίγουρο διποντάκι θα μας έδινε τη νίκη ούτως ή άλλως. Με ένα τέτοιο ακριβώς σουτ από τον Παπ χάσαμε την προηγούμενη βδομάδα στο Μονακό στον τέταρτο αγώνα... Πολλά μπορείς να πεις αλλά το αποτέλεσμα είναι ότι το παστέλωσε οπότε είχε δίκιο αυτός, end of story

- Και εν τέλει ο σημαντικότερος παράγοντας, αυτός που έκρινε όχι μόνο τον χτεσινό αγώνα αλλά και ολόκληρη τη σειρά: Αυτή η παιχτούρα που λέγεται Τόμας Γουόκαπ! Το κομμάτι που ολοκληρώνει το παζλ που λέγεται Ολυμπιακός ένα πολυεργαλείο που αλλάζει τελείως τις ισορροπίες του αγώνα και συμπληρώνει τέλεια τον Κώστα όντας απίστευτος στα κομμάτια του παιχνιδιού που υστερεί ο Σλούκας. Την Τετάρτη έκανε τα πάντα στο παρκέ. Βιδώνει τον Τζέιμς, βιδώνει τον Μπέικον, (πόσο θα ήθελα να είχαμε τα στατιστικά των αμερικάνων για να δω πόσους πόντους έβαλε ο Μπέικον όταν τον μαρκαρε ο Θωμάς... Θυμάμαι να βάζει μόνο ένα καλάθι αλλά σε φάση που πάει και ο Σακ πάνω του για αχρείαστη βοήθεια και μπαίνει και ο Φαλ στη μέση, οπότε δεν ήταν ακριβως 1vs1...) κλεψιματα, ασσιστ και 17 πόντοι με 10 μόνο σουτ και απίστευτα βελτιωμένα ποσοστά σε σχέση με τους αγώνες της κανονικής περιόδου. Η αλληλουχία τρίποντο-αμυνάρα στον τζέιμς-ντράιβ-κλέψιμο-κάρφωμα είναι πρακτικά αυτή που εκμηδένισε διαφορά 7 πόντων και μας έκανε να πιστέψουμε ότι το ματς είναι δικό μας ότι και να γίνει. Ο Σακ μας κράτησε στο παιχνίδι, ο Τομας έφερε το παιχνίδι στα ίσια και ο Σλούκας το τελείωσε. Το + - γενικά δεν είναι πολύ αξιόπιστος δείκτης για να καταλάβεις την προσφορά ενός παίχτη γιατί εξαρτάται κι από άλλους ασταθμητους παράγοντες, σε σειρά 5 αγώνων συνολικά όμως μπορεί να δώσει μια εικόνα. Στους 5 αγώνες με τη Μονακό λοιπόν, συνολικά όλοι οι παίχτες μας είχαν + - που κυμαινόταν από +13 με -13. Δευτερος καλύτερος σε αυτόν τον τομέα ήταν ο Φαλ με +17 συνολικά, +3.4 μέσο όρο σε κάθε παιχνιδι. Ε, ο Γουόκαπ είχε +63 (!!!!!) +12.6 σε κάθε παιχνίδι! Μιλάμε για τρελό impact στο παιχνίδι της ομάδας, πραγματικός MVP

Όταν οι προπονητές λένε ότι το ματς κρίνεται στις λεπτομέρειες μπορεί να ακούγεται κλισέ αλλά είναι πέρα για πέρα αληθινό... Προσπαθησα να δώσω μια εικόνα για το πως ένα μικρό κομμάτι του παιχνιδιού μπορεί να είναι αυτό που θα κάνει τη διαφορά ανάμεσα στην ήττα και στη νίκη, πως αμέτρητοι παράγοντες συνδυάζονται για να δώσουν το τελικό αποτέλσμα. War by inches που έλεγε και ο Αλ Πατσίνο.

ΥΓ1 τι σεντόνι έγραψα ρε;

ΥΓ2 Τα λέμε Βελιγράδι!

 

 

Τροποποιήθηκε > 8 Μαΐου 2022 από Κώστας Σπανός

[lancelot]

Βάζε και μια εικόνα Κώστα ώστε να βάζουμε τέτοιες ωραίες αναλύσεις να φαίνονται και πάνω πανω στα featured. Αν θες βοήθεια πως να βάλεις στείλε μήνυμα να σου πω

Κατά τα άλλα αναλυσαρα και μια ακόμα απόδειξη γιατί το φόρουμ σε αυτά είναι αξεπέραστο. Άντε προσπάθησε να διαβάσεις μια τέτοια ανάλυση στο fb. Θα σου βγουν τα μάτια ενώ στάνταρ ενώ διαβάζεις θα έρθει κάποια άλλη ειδοποίηση από την τάδε που έβαλε το στρινγκακι της ανάποδα και ασυναίσθητα το μυαλουδακι σου θα πει "κάνε κλικ να δουμε ρε και θα διαβάσεις την ανάλυση του Κώστα μετά", με το μετά να μην έρχεται στην ουσία ποτέ! 

Τροποποιήθηκε > 11 Μαΐου 2022 από lancelot
τόνοι, ορθογραφικά

[ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ ΑΡΓΥΡΗΣ]

4 ώρες πριν, lancelot said:

Βάζε και μια εικόνα Κώστα ώστε να βάζουμε τέτοιες ωραίες αναλύσεις να φαίνονται και πάνω πανω στα featured. Αν θες βοήθεια πως να βάλεις στείλε μήνυμα να σου πω

Κατά τα άλλα αναλυσαρα και μια ακόμα απόδειξη γιατί το φόρουμ σε αυτά είναι αξεπέραστο. Άντε προσπάθησε να διαβάσεις μια τέτοια ανάλυση στο fb. Θα σου βγουν τα μάτια ενώ στάνταρ ενώ διαβάζεις θα έρθει κάποια άλλη ειδοποίηση από την τάδε που έβαλε το στρινγκακι της ανάποδα και ασυναίσθητα το μυαλουδακι σου θα πει "κάνε κλικ να δουμε ρε και θα διαβάσεις την ανάλυση του Κώστα μετά", με το μετά να μην έρχεται στην ουσία ποτέ! 

Βαζω στοιχημα οτι σου εχει στειλει προσωπικο μυνημα για να του στειλεις το λινκ για την τυπισα που εβαλε το στρινγκακι της αναποδα. Οντως αναλυσαρα. Ρε, λετε τελικα ο Σπανος να ξερει μπασκετ?

[Κώστας Σπανός]

6 ώρες πριν, lancelot said:

Βάζε και μια εικόνα Κώστα ώστε να βάζουμε τέτοιες ωραίες αναλύσεις να φαίνονται και πάνω πανω στα featured. Αν θες βοήθεια πως να βάλεις στείλε μήνυμα να σου πω

Κατά τα άλλα αναλυσαρα και μια ακόμα απόδειξη γιατί το φόρουμ σε αυτά είναι αξεπέραστο. Άντε προσπάθησε να διαβάσεις μια τέτοια ανάλυση στο fb. Θα σου βγουν τα μάτια ενώ στάνταρ ενώ διαβάζεις θα έρθει κάποια άλλη ειδοποίηση από την τάδε που έβαλε το στρινγκακι της ανάποδα και ασυναίσθητα το μυαλουδακι σου θα πει "κάνε κλικ να δουμε ρε και θα διαβάσεις την ανάλυση του Κώστα μετά", με το μετά να μην έρχεται στην ουσία ποτέ! 

Χαχαχα την προηγούμενη φορά έβαλα τη φωτογραφία χωρίς το κείμενο, αυτή τη φορά έβαλα το κείμενο χωρίς τη φωτογραφία... Που θα πάει θα το καταφέρω το Multitasking

[Nick]

Μπράβο για τη φοβερή ανάλυση Κώστα. Την έβαλα και στα προτεινόμενα στην αρχική. 

Γεγονός ότι δεν έχουμε την ίδια κυκλοφορία με Ντόρσει στην πεντάδα - δε θα έλεγα ότι παίζουμε χειρότερα αλλά καταλαβαίνω τι εννοείς, ειδικά όταν είναι μαζί με Φαλ στην πεντάδα - αλλά είναι από τις λίγες περιπτώσεις παιχτών στην ομάδα που έχουν άνεση να σκοράρουν με ατομικές προσπάθειες. Αυτό το step up στο Βελιγράδι σίγουρα θα μας χρειαστεί. Φυσικά όταν σηκώθηκε κι εμένα μ έπιασε αγανάκτηση από το θράσος του αλλά με 1/4 σηκώθηκε και το γραψε, έχει guts σοβαρά. Το μυαλό του είναι το θέμα που ήταν στον Durant στις εξέδρες. Δε το βλέπω να μένει.

Πολύ σωστές επίσης οι παρατηρήσεις σου για το Μπέικον. Δε νομίζω ότι έτσι κι αλλιώς θα ήθελε ο Μπαρτζώκας έναν παίκτη που είναι τόσο πύρινος και παίζει τόσο iso και δε θεωρώ ότι ταιριάζει στη φιλοσοφία μας. Ευτυχώς δηλαδή, το ότι είναι κάποιος παιχταράς δε σημαίνει ότι ταιριάζει και παντού. Κάθε φορα που καταφέρναμε να το σηκώσουμε ήταν εξ αιτίας του unselfish μπάσκετ που παίζαμε.

[Μιχάλης]

Τρομερή ανάλυση αδερφέ 👏

[Κώστας Σπανός]

2 ώρες πριν, Nick said:

Μπράβο για τη φοβερή ανάλυση Κώστα. Την έβαλα και στα προτεινόμενα στην αρχική. 

Γεγονός ότι δεν έχουμε την ίδια κυκλοφορία με Ντόρσει στην πεντάδα - δε θα έλεγα ότι παίζουμε χειρότερα αλλά καταλαβαίνω τι εννοείς, ειδικά όταν είναι μαζί με Φαλ στην πεντάδα - αλλά είναι από τις λίγες περιπτώσεις παιχτών στην ομάδα που έχουν άνεση να σκοράρουν με ατομικές προσπάθειες. Αυτό το step up στο Βελιγράδι σίγουρα θα μας χρειαστεί. Φυσικά όταν σηκώθηκε κι εμένα μ έπιασε αγανάκτηση από το θράσος του αλλά με 1/4 σηκώθηκε και το γραψε, έχει guts σοβαρά. Το μυαλό του είναι το θέμα που ήταν στον Durant στις εξέδρες. Δε το βλέπω να μένει.

Πολύ σωστές επίσης οι παρατηρήσεις σου για το Μπέικον. Δε νομίζω ότι έτσι κι αλλιώς θα ήθελε ο Μπαρτζώκας έναν παίκτη που είναι τόσο πύρινος και παίζει τόσο iso και δε θεωρώ ότι ταιριάζει στη φιλοσοφία μας. Ευτυχώς δηλαδή, το ότι είναι κάποιος παιχταράς δε σημαίνει ότι ταιριάζει και παντού. Κάθε φορα που καταφέρναμε να το σηκώσουμε ήταν εξ αιτίας του unselfish μπάσκετ που παίζαμε.

Ναι εννοείται ότι ο Ντόρσεϊ δεν είναι αρνητικός συνολικά, μας χρειάζεται ένας τέτοιος παίχτης που όταν κολλάει η ομάδα να την ξαναβάζι μπρος με 2-3 ατομικές ενέργειες. Απλά συνήθως τα βάζει, σε όλη τη σειρά έσπαγε τα στεφάνια. Ευτυχώς πήρε μπρος στον τελευταίο αγώνα

[Κώστας Σπανός]

Ευχαριστώ φίλε!

[ΤΡΑΝΟΥΔΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ]

Είναι πραγματικός ΜVP ...εμενα μου θυμίζει το Μισιτς όταν έπαιζε στη Ζαλγκιρις...ένας ρολιστας αμυντικός που εξελίχθηκε στην απόλυτη παικτουρα!!! Μακάρι κ αυτός!!!!!

[lancelot]

ΜΑΚΑΡΙ και αυτός αλλά ΕΔΩ!! 

[T.W.Is.M.]

21 ώρες πριν, ΤΡΑΝΟΥΔΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ έγραψε:

Είναι πραγματικός ΜVP ...εμενα μου θυμίζει το Μισιτς όταν έπαιζε στη Ζαλγκιρις...ένας ρολιστας αμυντικός που εξελίχθηκε στην απόλυτη παικτουρα!!! Μακάρι κ αυτός!!!!!

Δεν πιστεύω πως μπορεί να γίνει τέτοιος. Ο Γουόκαπ είναι παίχτης ομάδας, είναι ιδανικός για ομάδες που λειτουργούν καλά ως σύνολα. Σε μια ομάδα σαν τη Ρεάλ, που έχει πολύ ατομικό ταλέντο και παίζει ελεύθερο μπάσκετ θα χανόταν. Θα ήταν ένας από τους πολλούς βοηθητικούς παίχτες. Εδώ είναι σημαντικός. Είναι πρωταγωνιστής στην άμυνα και μπορεί να απειλήσει και στην επίθεση χωρίς να βγαίνει εκτός λογικής.

Για το MVP της σειράς δεν το συζητάω, δεν υπάρχει καν δίλημμα. Ήταν ο Γουόκαπ μακράν του δεύτερου. Χωρίς να μπούμε σε περισσότερες λεπτομέρειες, ήταν ο γνωστός εαυτός του στην άμυνα και βοήθησε πραγματικά και στην επίθεση. Στο τελευταίο ματς θα σταθώ σε 3 φάσεις: το τρίποντο από τη γωνία στο τέλος του ημιχρόνου, που μείωσε στους 7(άλλο πράγμα να πηγαίνεις στα αποδυτήρια με διψήφια διαφορά και άλλο με 7) και δυο σουτ από τα 3-4 μέτρα στο δεύτερο ημίχρονο, ένα στην τρίτη περίοδο που η επίθεση έχει κολλήσει και μοιάζει να έχει χαθεί και ένα καλάθι με spin move που λένε και στο χωριό μου, νομίζω στην πρώτη επίθεση της 4ης περιόδου, όταν πάλι η άμυνα έδειχνε να έχει κερδίσει τη μάχη. Τέτοια καλάθια είναι πολύ κρίσιμα και αλλάζουν ολόκληρο το ματς. Εκτός από το Σπανούλη τέτοια σουτ βλέπαμε συνήθως στην εποχή του Λο...

[ΤΡΑΝΟΥΔΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ]

@T.W.Is.M. δλδ βλέποντας το Μισιτς να δένει το Σπανουλη στην αμυνα...και να βγαίνει έξω όταν έβγαινε κνο αρχηγός.. και όντας άγνωστος εντελώς...περίμενε κανείς αυτήν την εξέλιξη???? Όχι πως θα γινει ο Γουοκαπ...απλα για τη συζήτηση το λεω 

[T.W.Is.M.]

37 λεπτά πριν, ΤΡΑΝΟΥΔΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ έγραψε:

@T.W.Is.M. δλδ βλέποντας το Μισιτς να δένει το Σπανουλη στην αμυνα...και να βγαίνει έξω όταν έβγαινε κνο αρχηγός.. και όντας άγνωστος εντελώς...περίμενε κανείς αυτήν την εξέλιξη???? Όχι πως θα γινει ο Γουοκαπ...απλα για τη συζήτηση το λεω 

Όχι, αλλά δε βλέπω το Γουόκαπ να έχει την ταχύτητα ή την ικανότητα να πάρει το δύσκολο σουτ. Είναι πιο "ξύλινος" σωματικά. Νομίζω πως θα μπορούσε να είναι ο σύγχρονος Σιγάλας για να κάνω έναν παραλληλισμό με το παρελθόν. Για να καταλάβεις πιο καλά τι εννοώ, θυμήσου το Σιγάλα του 1993 που μάρκαρε το Γιανγκ στη σειρά με τη Λιμόζ και το Σιγάλα του 1997, που θα έπαιρνε και προσπάθειες στην επίθεση και θα έφτανε συχνά στο διψήφιο αριθμό πόντων(και τι διαφορά είχε).

[Oikonomou Konstantinos]

ΚΕΙ ΜΕ ΝΑ ΡΑ!!! 👏🏻👏🏻👏🏻

Διαβάζοντας το ένιωσα σαν να βλέπω τους αγώνες με την Μονακό από την αρχή 😅😅😅