Αναλύσεις σκέψεις για την πορεία της Εθνικής Ελλάδας | Eurobasket 2022

[lancelot]

 

Μια μέρα έμεινε μέχρι τον προημιτελικό με Γερμανία. Ότι σκέψεις έχετε, γράψτε εδώ να γίνεται συζήτηση. 

[lancelot]

Ωραία ανάλυση από Shake n Bake:

Στο πρώτο ημίχρονο που το τοίχος των Τσέχων είχε δυνάμεις, πειθαρχία και φάουλ να δώσει, αυτός που έκανε μπροστά ήταν ο Νικ. Ένας φοβερός playmaker, ένας εξαιρετικός αμυντικός, που έκανε το κάτι παραπάνω με τα τρία εύστοχα τρίποντα του.

Έτσι μείναμε κοντά στο ματς. Για να πάρουμε το ματς, ο επόμενος που έκανε μπροστά ήταν ο coach. Ο Ιτούδης είδε ότι ο Dorsey ήταν off, είδε ότι το σχήμα με τους δύο ψηλούς βοηθούσε το τοίχος των Τσέχων, είδε την ανάγκη για ένα χαμηλό σχήμα που θα έπαιζε επιθετική άμυνα και δεν δίστασε καθόλου να ψάξει το σχήμα και τους πρωταγωνιστές που χρειαζόταν.

Οι επόμενοι δύο που έκαναν μπροστά ήταν ο Λαρεντζάκης με τον Παπαπέτρου. Αυτοί είναι που δικαιώσαν τον Ιτούδη. Ο coach τους έδωσε την ευκαιρία κι αυτοί την άρπαξαν από τα μαλλιά. Κι ας σούταρε 2/8 τρίποντα ο Ιωάννης. Η επιθετική άμυνα με τα πολλά deflections μας έδωσε την ευκαιρία να τρέξουμε παραπάνω, φόρτωσε τους Τσέχους με φάουλ και προετοίμασε αυτό που θα ερχόταν μετά.

Την ώρα που θα έβγαινε μπροστά ο Γιάννης. Με άμυνες, με τρέξιμο, με διεισδύσεις και ύστερα με τη στόφα ενός θρύλου που, ενώ είχε 0/6 τρίποντα, όταν χρειαζόταν έβαλε δύο σερί - κι ας μην είναι το φόρτε του - για να τελειώσει το ματς.

Για να βγουν όλοι αυτοί μπροστά, χρειάστηκε να πατήσουν σε μία σταθερά. Μία σταθερά που είναι εκεί σε όλη τη διοργάνωση κι αυτός είναι ο Παπανικολάου.

Η Εθνική μας δυσκολεύτηκε γιατί έχουν και οι άλλες ομάδες καλά σύνολα και γιατί - όπως όλες οι ομάδες - έχει και αδυναμίες. Αλλά πέρασε γιατί είναι ΟΜΑΔΑ.

ΟΜΑΔΑ είναι και η Γερμανία. Και την Τρίτη παίζει εντός έδρας. Είτε τα καταφέρουμε είτε όχι, αυτήν την Εθνική τη λατρεύουμε γιατί με την άψογη λειτουργία της εξαντλεί τις πιθανότητες της.

Για να δούμε ποιανού είναι η σειρά να βγει μπροστά. #dominikos

 

[Guest Vagos Mytilinaios]

Με την δεύτερη παράγραφο όχι,  το χαμηλό σχήμα νομίζω υπήρχε πιο πολύ για να εκμεταλευτουμε τυχόν αιφνιδιασμους από ασφυκτική άμυνα, η οποία δεν υπήρξε ποτέ (εξου και το 45 στο ημίχρονο),  και το οποίο μας έκανε ευάλωτους στα ριμπάουντ και στα μιςματς...

[Ton Kouts]

Το άθλημα είναι ομαδικό και είναι πάρα πολύ δύσκολο ένας παίκτης μόνος του να πάρει ένα ματς.

Πρέπει να υπάρχουν τουλάχιστον άλλοι δύο παίκτες που θα κάνουν καλή εμφάνιση, δίπλα στο Γιάννη, σε κάθε ματς, για να φτάσουμε στο μετάλλιο.

Δεν κατάλαβα γιατί δε δοκιμάστηκε καθόλου ένα πικ στην κορυφή από τον Παπαγιάννη στο Γιάννη, το οποίο σε προηγούμενο ματς δούλεψε. Ο Γιάννης περνάει εύκολα τον αμυντικό του και τον αντίπαλο ψηλό (που μαρκάρει τον Παπαγιάννη) και μένει με τους "κοντούς" μετά στη ρακέτα.

Θεωρώ ότι οι Τσέχοι τα βρήκαν σκούρα με το χαμηλό μας σχήμα, αλλά οι Γερμανοί θα μελετήσουν και θα κάνουν ό,τι και οι Τσέχοι, αλλά με διάβασμα του κοντού μας σχήματος.

Κακά τα ψέματα, το μπάσκετ της Εθνικής είναι προβλέψιμο, αλλά με Γιάννη και περιφέρεια σε καλή μέρα δε σταματιεται. Προβλέψιμο δε σημαίνει πάντα ότι αντιμετωπίζεται εύκολα. 

Τροποποιήθηκε > 12 Σεπτεμβρίου 2022 από Ton Kouts

[lancelot]

7 λεπτά πριν, Ton Kouts έγραψε:

Το άθλημα είναι ομαδικό και είναι πάρα πολύ δύσκολο ένας παίκτης μόνος του να πάρει ένα ματς.

Πρέπει να υπάρχουν τουλάχιστον άλλοι δύο παίκτες που θα κάνουν καλή εμφάνιση, δίπλα στο Γιάννη, σε κάθε ματς, για να φτάσουμε στο μετάλλιο.

Δεν κατάλαβα γιατί δε δοκιμάστηκε καθόλου ένα πικ στην κορυφή από τον Παπαγιάννη στο Γιάννη, το οποίο σε προηγούμενο ματς δούλεψε. Ο Γιάννης περνάει εύκολα τον αμυντικό του και τον αντίπαλο ψηλό (που μαρκάρει τον Παπαγιάννη) και μένει με τους "κοντούς" μετά στη ρακέτα.

Θεωρώ ότι οι Τσέχοι τα βρήκαν σκούρα με το χαμηλό μας σχήμα, αλλά οι Γερμανοί θα μελετήσουν και θα κάνουν ό,τι και οι Τσέχοι, αλλά με διάβασμα του κοντού μας σχήματος.

Κακά τα ψέματα, το μπάσκετ της Εθνικής είναι προβλέψιμο, αλλά με Γιάννη και περιφέρεια σε καλή μέρα δε σταματιεται. Προβλέψιμο δε σημαίνει πάντα ότι αντιμετωπίζεται εύκολα. 

Εντάξει βάλε στην εξίσωση πως ο Παπαγιάννης ήταν κακός και πως ο Ντόρσει ήταν τελείως off. Δεν θα γίνεται αυτό κάθε φορά, λογικά στο επόμενο παιχνίδι θα είναι καλύτεροι

[Ton Kouts]

Ναι, αλλά οταν είναι σε καλή μέρα αυτοί θα "πάρουν" τους πόντους κάποιων άλλων παικτών.
Το όλο θέμα είναι να μπορείς να βρεις αυτούς τους παίκτες που θα βγουν μπροστά πριν ξεφύγει ο αντίπαλος (στο σκορ ή στον ψυχολογικό τομέα).
Έτσι παίζεται πλέον το παιχνίδι σε τόσο γρήγορους ρυθμούς. 

[Nick]

Τα νοκ άουτ είναι όλα αίμα και άμμος, δεν έχει μαγκιες. Με τους Τσέχους στα διαστήματα που είχαμε αποσυντονιστει βγήκαν παίχτες που δε το περιμέναμε και μας ξεκόλλησαν. Με τη Γερμανία δε νομίζω οτι θα έχουμε το περιθώριο να είμαστε ασταθείς για αντίστοιχο διάστημα, είναι μαχητές με αρκετό ταλέντο και παίζουν κι εντός έδρας. Σημαντικό πλεονέκτημα είναι ότι η ομάδα αμυντικά ξεκινάει από αρκετά υψηλά στάνταρ με καλό μπασκετικό iq και καλά hustle.

[lancelot]

Εγώ θα ρωτήσω, πόσα cohones θέλει να είσαι 0/6 στα τρίποντα και να σηκώνεσαι στα κρίσιμα λεπτά και να κολλάς 2 συνεχόμενα. Γιάνναρε είσαι απόλαυση για τα μάτια μας!

[Κώστας Σπανός]

Η μόνη ανάλυση στον χθεσινο αγώνα είναι ότι ο προπονητής των Τσέχων έδεσε κόμπο τον Ιτούδη που είδε κι έπαθε να βρει έναν τρόπο να πάρει το ματς. Δε νοείται να μαρκάρουν σε κάθε φάση 3 (!!!) παίχτες τον σέντερ σου και να μη βρεις πανεύκολους πόντους από κοψίματα στην base line και από ελεύθερα τρίποντα που θα πάρουν οι καλοί σου σουτέρ (στους οποίους δε συγκαταλέγονται ο Θανάσης και ο Παπαπέτρου. Οφείλεις σαν προπονητής να έχεις έτοιμη απάντηση σε κάθε δυσκολία κι όχι να περιμένεις να σε σώσει ο Λαρεντζάκης, γιατί βασικά αυτό έγινε χτες, η πορεία μας στο ευρωμπάσκετ σώθηκε τελευταία στιγμή από έναν παίχτη που δεν είναι καν καλά καλά στο ροτέσιον της ομάδας του. Αδιάβαστος τελείος και πολύ αργός στο να βρεί λύσεις τόσο στην επίθεση όσο και στην άμυνα που παίζοντας με έναν μόνο ψηλό που τον τράβαγαν έξω σε κάθε φάση, τα αντίπαλα σεντερ κάνανε πάρτι. σχεδόν 50 πόντους φάγαμε από Αουντα (ποιον;;;) Μπαλβιν (ξανα ποιον;;;) και Βέσελι. Απαράδεκτη εμφάνιση, ελπίζω να ήταν καμπανάκι για τη συνέχεια γιατί αφού είδαν ότι πιάνει, δεν υπάρχει περίπτωση Γερμανοί και οποιοσδήποτε άλλος αν περάσουμε να μην προσπαθησει να παίξει την ίδια άμυνα με 3 πάνω στον Γιάννη

[krakatheboy]

  Τι να πεις τώρα. Είχε καιρό να μου μαυρίσει έτσι η ψυχούλα. Μια το φ4 και τώρα αυτό. Πάλι καλα που κάναμε το νταμπλ και δεν αδικήσαμε τους εαυτούς μας σε αυτό τουλάχιστον. Θα μου ήταν εύκολο να αρχίζω να λέω Ηττούδης και να κράζω παίκτες. Όλοι έχουν φυσικά τις ευθύνες τους αλλά πετύχαμε έναν αντίπαλο που είχε άστρο από τα σπάνια. Μην μου αρχίσετε τώρα ότι τα μισά ήταν ελεύθερα κοκ. Και μεις πόσα ελεύθερα ρίξαμε; Πόσες ομάδες στα τόσα και τόσα ματς χρόνια τώρα είχαν τέτοια ποσοστά; 18/25 τρίποντα σε τέτοιο παιχνίδι. Και το χειρότερο είναι ότι θα τα χάνουν όλα με τους Ισπανούς και θα γελάμε. Θα πάρουν ξανά μετάλλιο ο ιΙσπανοί στα χειρότερα τους. Πέραν του Γιάννη μόνο Λάρι ξεχώρισε και λίγο ο Παπανικολάου που επίσης προσπαθούσε. Ντόρσει δεν ήταν εξαφανισμένος σήμερα όπως πολλοί λένε με δόση κακίας μέσα. Ξεκίνησε με 2 τριποντάκια ενώ έβγαλε και μερικές καλές άμυνες. Μετά αν δεν σε βάζει ο κόους πως θα φανείς; Έγινε ότι έγινε. Μόνη ευχή τώρα να κάνουν b2b οι Σλοβένοι ή κανά πιο μεγάλο θαύμα οι Ιταλοί. 
  Το μόνο άλλο θετικό που μπορώ να σκεφτώ από την σημερινή ψυχρολουσία είναι ότι θα ξαναδούμε Γιάννη στα γαλανόλευκα. Το θέλει πολύ ένα μετάλλιο με το Εθνόσημο. Σε Ολυμπιακούς, μουντομπάσκετ πολύ δύσκολο. Το επόμενο γιούρο θα είναι η τελευταία μεγάλη ευκαιρία.

[Geo Poulidis]

1 ώρα πριν, ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ ΑΡΓΥΡΗΣ έγραψε:

Η αποτυχία χτες βράδυ με πλήγωσε. Όχι τόσο για τους χαρούμενους γερμαναραδες στην κερκίδα που (σε αντίθεση από τον πανιβλακα Σρέντερ) έδειξαν πραγματικά σεβασμό, αλλά κυρίως γιατί δεν ξέρω πότε και αν θα ξαναέχουμε τέτοια ομάδα και τέτοια ευκαιρία στο εγγύς μέλλον. Ας μη χάνουμε πάντως τις ελπίδες μας για κάτι καλό στην εποχή του ΑΔΙΑΝΟΗΤΟΥ Γιάννη. 

Τρεις οι λόγοι της αποτυχίας χτες:

1. ο Γιάννης πρέπει να περιστοιχίζεται με σουτέρ που να κάνουν ζημιά, χτες τα σπάσαμε. Ο Λάρι έκανε το ματς της ζωής του αλλά δεν φτάνει φυσικά.
2. Η διαχείριση Ιτούδη. Επέμεινε στο κοντό σχήμα για να σταματήσει τους Γερμανούς σουτέρ, που τα έβαζαν από παντού γιατί η άμυνα στην περιφέρεια ήταν νωχελική. Σαν αποτέλεσμα, πέρα από τα τρίποντα, μας πήραν και 15 ριμπάουντ παραπάνω, ούτε σε παιδικό. Επιπλέον πήγαμε σε αλλαγές σε όλα τα γαμω-σκριν και σε mismatch σε μεγάλο μέρος του αγώνα. Είμασταν χωρίς ενέργεια σε όλες τις άμυνες στα σκριν και under και shadow, δλδ και κάτω από το σκριν και πίσω από τον παίχτη που βγαίνει από αυτό. Είναι απίστευτο ότι βάλαμε 61 πόντους και κλείσαμε το ημίχρονο μπροστά. και μιας και μιλάμε για Ιτούδη: η φιλοσοφία του έδειξε γενικά καλά στοιχεία και δεν είναι όλα για πέταμα σίγουρα. Όμως το ελληνικό μπάσκετ για να προκόψει θέλει άμυνα, αποδεδειγμένο από καταβολής, τουλάχιστον στα νοκ αουτ. Δηλαδή να μην μπορεί να ανασάνει ο αντίπαλος. Η φιλοσοφία «όσα φάω έφαγα, θα βάλω ένα παραπάνω και θα το πάρω» δεν λειτουργεί σε εμάς, ίσως γιατί σαν λαός βαθιά μέσα μας θέλουμε πρώτα αμυνθούμε πριν ανοιχτούμε μπροστά. 
3. Η υπεροψία μας ή για να μην κράζω, η σιγουριά ότι μετά το 61-57 το ματς είχε τελειώσει. Μπήκαμε χαλαροί στο τρίτο δεκάλεπτο και μας διέλυσαν. Στοιχεία τέτοια δείξαμε σε όλα τα ματς, μέχρι που βρέθηκε μια ομάδα σκληρή και με πλάνο και μας ξεφτίλισε.

Παντως οι τελευταίοι δυο μήνες που μας απασχόλησε η εθνική, αποτελούν ένα ορόσημο για το ελληνικό μπάσκετ, για την επιστροφή του μετά την ντροπιαστική εποχή του Βασιλακόπουλου. Είναι πολλά τα θετικά της παρουσίας μας στο Ευρωμπάσκετ (ο Γιάννης ειναι μόνο ένα από αυτά) αλλά ένα ξεχωρίζει: η εθνική επέστρεψε στις καρδιές του κόσμου. Και μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα θα ξανακούσουμε να μιλούν γι’αυτη. 

On 12/9/2022 at 8:40 ΜΜ, Nick έγραψε: